Rzeszów - ul. Żeromskiego 3/1

Nici liftingujące PDO Rzeszów

  • Home
  • Nici liftingujące PDO Rzeszów

Szwy chirurgiczne są powszechnie stosowane w celu zbliżania brzegów ran. Posuwając się od struktur powierzchownych w głąb ciała, szwy zakłada się na skórę, tkankę podskórną, powięź, mięśnie, ścięgna, naczynia, nerwy, narządy miąższowe (np. wątrobę) i narządy mające światło (np. jelito). Pomysł zastosowania nici PDO w medycynie estetycznej, pozornie prosty do wyobrażenia, w rzeczywistości obejmuje wiele różnych koncepcji, które mogą się okazać skomplikowane.

Zacznijmy od natury chemicznej materiału, z którego są zbudowane nici PDO, oraz od ich struktury przestrzennej.

Posługujemy się dwoma rodzajami szwów (nici): niewchłanialnymi (nierozpuszczalne) oraz wchłanialnymi (rozpuszczalne).

Podstawą do stosowania głębokich szwów niewchłanialnych jest ich obojętność biochemiczna względem organizmu – tkanki ludzkie nie reagują odczynem zapalnym na ich obecność. Nici te zbudowane są głównie z polipropylenu, materiału dobrze znanego i powszechnie stosowanego do produkcji głębokich szwów niewchłanialnych już od ponad pół wieku (np. szwy kardiochirurgiczne). Możliwym do wyobrażenia powodem i podstawą ich stosowania w medycynie estetycznej jest oczekiwanie długotrwałego efektu unoszenia i podtrzymywania przy jednoczesnej obojętności biochemicznej względem naszych tkanek.

Obecnie stosowane szwy wchłanialne są wykonane głównie z mieszaniny kwasu glikolowego oraz polimlekowego (szwy pochodzenia zwierzęcego – katgut – nadal są dostępne, ale wskazane tylko w wyjątkowych przypadkach). Różne nici, w zależności od ich składu chemicznego, w różnym czasie są wchłaniane z miejsca założenia. Nici Happy Lift wchłaniają się minimum 10 miesięcy, na zasadzie hydrolizy. Ostatecznym produktem ich rozpadu jest H2O i CO2. Proces wchłaniania powoduje odczyn zapalny tkanek, w wyniku którego dochodzi do stymulacji fibroblastów i produkcji kolagenu. Uważa się, że wchłanialne nici pokryte haczykami mają mniejszą siłę mechanicznego unoszenia tkanek w porównaniu z nićmi niewchłanialnymi, ale za to dzięki właściwościom biochemicznym przypisuje się im rewitalizujące działanie na tkanki. Sukces, jaki odniosły wchłanialne nici z haczykami, stanowi potwierdzenie obecnie panującego głównego nurtu w medycynie estetycznej, który nie zaleca stosowania trwałych implantów.

Struktura przestrzenna szwów może być gładka lub szorstka (pokryta drobnymi haczykami, ang. barbed) niezależnie od tego, czy są to szwy niewchłanialne, czy wchłanialne. Pierwotnie wszystkie szwy chirurgiczne miały gładką powierzchnię. Szew o szorstkiej powierzchni po raz pierwszy został zastosowany i opisany przez Dr J.H. Alcamo w 1956 roku w Stanach Zjednoczonych. Pierwotnie wszystkie nowo wprowadzane szwy z haczykami miały zastosowanie do zamykania ran (szycie ran skórnych – Alcamo, szycie ścięgien – McKenzie, 1967). Dopiero wtórnie znalazły zastosowanie w medycynie estetycznej do unoszenia i podtrzymywania tkanek.

Jako pierwsze w medycynie estetycznej zostały zastosowane szwy o gładkiej powierzchni. W celu uniesienia na nich tkanek konieczne jest wytworzenie pełnej lub częściowej pętli obejmującej obszar, który chcemy zmobilizować. Niezbędne jest również zakotwiczenie szwu w stabilnej tkance powyżej. Ten rodzaj szwów nadal jest powszechnie stosowany w czasie operacyjnego liftingu twarzy, kiedy to podwieszana jest warstwa mięśniowo-powięziowa policzka lub szyi i mocowana odpowiednio do powięzi skroniowej głębokiej lub powięzi głębokiej okolicy wyrostka sutkowatego. Dr Buttkewitz w roku 1956 jako pierwszy opisał zastosowanie niewchłanialnych, gładkich nici zakładanych nieoperacyjnie do tkanki podskórnej w celu wygładzenia bruzdy nosowo-wargowej u mężczyzny. We Francji Dr R. Guillemain w roku 1965 opisał, a później w latach 70. spopularyzował nieoperacyjny lifting twarzy z zastosowaniem gładkich nici. Zakładał je z małych nacięć w owłosionej skórze głowy, przeprowadzał wokół tkanek twarzy za pomocą igły Reverdina (igła z dziurką w okolicy szczytu – podobny pomysł jak w maszynie do szycia) i mocował w miejscu nacięcia skóry do powięzi głębokiej. Dr Guillemain określił tę nowatorską na owe czasy metodę mianem „curl lift”. Nazwa ta jest dziś stosowana wymiennie z częściej używanymi pojęciami, takimi jak: „Happy Lift”, „Bezoperacyjny lifting twarzy”, „Lifting na niciach”, „Miękki lifting”.

Nici z haczykami

Szwy z haczykami, w przeciwieństwie do nici gładkich, nie wymagają wytwarzania pętli wokół unoszonych tkanek, tylko linijnie pociągają tkanki dzięki drobnym nierównościom na swojej powierzchni. Ten drobny szczegół w strukturze przestrzennej znacznie poprawił efektywność unoszenia i podtrzymywania tkanek na niciach. Na poziomie każdej nierówności (haczyka) tkanki są pociągane równomiernie na całej długości założonej nici. Haczyki na pojedynczej nici mogą być pochylone w jednym kierunku (ang. mono directional barbed threads) lub w dwóch przeciwnych kierunkach (bi-directional barbed threads). Jednokierunkowe szwy z haczykami znane są już od pół wieku (Alcamo w roku 1956). Dwukierunkowe nici z haczykami to względnie nowe rozwiązanie, stworzone niezależnie przez H.J. Bunke’a, 1997 (Amerykanin, znany przede wszystkim jako jeden z twórców mikrochirurgii rekonstrukcyjnej) i M. Sulamanidze, 1998 (światowej sławy chirurg z Gruzji, znany przede wszystkim z technik podwieszania tkanek na niciach, wprowadził nici APTOS w 1998). Dr Isse w USA w oparciu o wcześniejsze idee Dr Sulamanidze stworzył własną unikatową koncepcję nici liftingujących. Polega ona na połączeniu nici polipropylenowej, na której znajdują się węzełki z nanizanymi i opartymi o nie stożkami („trąbkami”) z kwasu polimlekowego. Nić jest nierozpuszczalna, a stożki wchłanialne. Stożki tuż po założeniu spełniają funkcję haczyków unoszących mechanicznie tkanki, a z czasem rozpuszczają się, stymulując produkcję własnego kolagenu, co stanowi podstawę długotrwałego efektu liftingującego. Ten rodzaj szwów, nazwany „Silhouette Suture”, został zarejestrowany przez FDA i jest znany również w Polsce.

Przez ostatnie 10 lat nici z haczykami podlegały modyfikacjom. Początkowo były one krótkie (5-12 cm), sztywne, z agresywnymi, ostro zakończonymi haczykami. Obecnie są dłuższe, giętkie, rozciągliwe, z łagodnie zakończonymi haczykami

 

Zabiegi i wskazania

Przesłanką do rozwoju technik bezoperacyjnego liftingu z zastosowaniem nici było dążenie lekarzy do uzyskania jak najlepszego efektu przy ograniczonej inwazyjności działań.

Zabiegi liftingujące z zastosowaniem nici są przeznaczone przede wszystkim do czterech podstawowych okolic twarzy:

  • korekta położenia brwi,
  • korekta i uwydatnienie policzków,
  • wyrównanie linii żuchwy (likwidacja „chomiczków”)
  • korekta górnej części szyi (likwidacja zwisającego podgardla oraz pogłębienie i zaostrzenie kąta bródkowo-szyjnego).

Przy liftingu policzków i linii żuchwy zawsze dochodzi do wygładzenia bruzdy nosowo- i wargowo-policzkowej oraz do wygładzenia bruzdy bródkowo-policzkowej (marionetkowej). Coraz częściej donosi się też o korekcji innych okolic twarzy (usta, „zmarszczki palacza”, nos, czoło). Z zastosowaniem nici można również wykonać lifting piersi, pośladków, a nawet zwęzić kobiece zewnętrzne narządy płciowe. Wskazania do zastosowania nici wciąż się rozszerzają.

Happy Lift to wchłanialne nitki chirurgiczne, które na swojej powierzchni mają drobne haczyki. Wchłaniają się samoistnie przez około 10 miesięcy. Zabieg polega na ich wprowadzeniu do tkanki podskórnej z zastosowaniem igły lub specjalnej kaniuli w celu uniesienie tkanek na niciach. Procesowi wchłaniania towarzyszy rewitalizacja tkanek dzięki pobudzeniu produkcji własnego kolagenu w tkance podskórnej – poprzez mechaniczną stymulację fibroblastów przez haczyki i bichemiczną stymulację uwalnianym z nici kwasem polimlekowym.

Najlepsze wyniki zabiegu uzyskuje się u osób w wieku 35-45 lat, które mają dobrej jakości, sprężystą skórę. U pacjentów młodszych wykonuje się go w celu likwidacji niekorzystnych cech estetycznych twarzy, np. zbyt nisko osadzonych brwi lub zbyt słabo zaznaczonego policzka. Można też wykonać go po wcześniejszym liftingu w celu udoskonalenia wyniku operacji.

Złymi kandydatami do zabiegu są osoby w zaawansowanym wieku, z bardzo wiotkimi tkankami, z dużym nadmiarem skóry oraz ze skórą pergaminową. Jak zwykle – również tacy, którzy oczekują spektakularnych i nierealnych wyników.

Przypomnę: nie wolno wykonywać zabiegu u pacjentek w ciąży i niewskazane jest wykonywanie zabiegu podczas miesiączki.

Warunek niezbędny to dobry ogólny stan zdrowia fizycznego i psychicznego pacjenta.

Zalecenia przed zabiegiem są takie same, jak przed każdym innym zabiegiem tego typu, a ich przestrzeganie skraca okres rekonwalescencji i zmniejsza ryzyko powikłań.

Na 7 dni przed zabiegiem wskazane jest przyjmowanie doustne preparatów Arniki i/lub preparatów z witaminą K.

Dwa tygodnie przed zabiegiem należy odstawić Aspirynę i inne leki zmniejszające krzepliwość krwi.

Dwa dni przed zabiegiem i 7 po nim należy przyjmować doustnie Heviran 2 x 800 mg w przypadku dodatnich wywiadów w kierunku opryszczki.

Wskazane jest przyjmowanie preparatów z witaminą C oraz rutyny w przypadku dodatnich wywiadów w kierunku kruchości naczyń.

Przed zabiegiem i krótko po nim pacjent powinien ograniczyć palenia papierosów i picie kawy.

W dniu zabiegu pacjentka powinna być wypoczęta, skóra twarzy powinna być zdrowa, bez podrażnień. Wykonuje się jej dokumentację fotograficzną i po podpisaniu świadomej zgody przystępuje do zabiegu.

 

Zalecenia pozabiegowe

Przez 4 dni należy przyjmować leki przeciwzapalne, które zmniejszą obrzęk i ograniczą ból (np. ogólnie dostępny Ibuprom 2 x na dobę 200 mg).

Przez 4 dni należy całkowicie unikać ruchów mimicznych (jak najmniej mówić, śmiać się, otwierać szeroko usta itp.).

Przez 4 dni należy spać na plecach z lekko uniesioną głową.

Przez 4 tygodnie wskazane jest tylko bardzo delikatne dotykanie miejsca zabiegu (mycie gąbką bez pocierania itp.).

Przez 4 tygodnie nie są wskazane wizyty u dentysty ze względu na konieczność długotrwałego szerokiego otwierania ust.

Do łagodnych zajęć fitness można powrócić po 3 tygodniach, a do zajęć intensywnych – po 3 miesiącach.

Tuż po zabiegu prawie zawsze na skórze występują przejściowe nierówności i drobne zagłębienia.

Realny okres rekonwalescencji (ustąpienie dużych obrzęków i siniaków, do których zawsze po zabiegu dochodzi) wynosi około jednego tygodnia.

Po zabiegu pacjent odczuwa przejściowo dyskomfort przy dotykaniu lub uciskaniu w okolicy wprowadzenia nici. Może też wystąpić krótkotrwały ból samoistny w czasie silniejszych ruchów mimicznych (drażnienie tkanek przez haczyki).

W miejscu wprowadzenia nici przejściowo tkanki mogą układać się nieregularnie (drobne nierówności, zagłębienia, fałdy), co jest wynikiem ich uniesienia bez usunięcia nadmiaru skóry. Te nierówności znikają samoistnie w ciągu kilku tygodni

 

Podsumowanie

Ponieważ nici mają inną strukturę niż struktura własnych tkanek, mogą być wyczuwalne przez skórę, a czasami, przy niektórych minach, mogą być nawet widoczne. Nici są wchłanialne, a więc powikłanie takie zawsze jest przejściowe.

Uwaga: inne zabiegi, takie jak: laser, fale radiowe, iniekcje kwasu hialuronowego, przeszczep tłuszczu można wykonać po 8 miesiącach od zabiegu Happy Lift. Natomiast iniekcje toksyny botulinowej są wskazane na 3 tygodnie przed zabiegiem na czoło i na szyję.

Gabinet Kosmetyczny Rzeszów
Rezerwacja
Chcesz zarezerwować termin lub masz pytanie?

Zadzwoń: +48 692 569 739 lub wypełnij formularz online: